Weer een tand weg!

Net voor het slapen gaan, gebeurde het. Mijn tand hing al een tijdje aan een draadje, maar in bed, toen we over de vampier lazen, en ik aan hem frunnikte, had ik hem ineens in mijn hand. Het deed niet eens pijn. De tand zit nu in een potje, omdat hij anders kwijt raakt in het grote bed van papa en mama. En Vos wil er ook aan snuffelen. Ook het potje vindt Vos fijn, want daar hebben haar medicijnen in gezeten. Dat waren blijkbaar net hondensnoepjes. Mama heeft het potje wel gewassen, maar Vos probeert de hele tijd het potje te pakken. Daarom staat het potje met mijn tand nu op het nachtkastje. Mama weet zeker dat de tandenfee hem dan wel zal vinden. Misschien zie ik de tandenfee wel een keer vannacht. Vos gaat vast blaffen. Spannend.