Marble Day

Yes, we did it. We hebben honderd marbles bij elkaar gespaard. Marbles zijn knikkers. Je kunt ze winnen door als klas goed je best te doen. Alle klassen verzamelen marbles, maar wij zijn de klas die als eerste honderd knikkers bij elkaar heeft. Als je er honderd hebt, vier je marble day. De klas mag dan kiezen wat er gebeurt die dag. Ik wilde extra math, want ik hou erg van rekenen. In de keuze van de anderen kon ik me ook wel vinden: pajama day and a movie. Iedereen kwam vandaag in pyjama naar school. Ook mochten we allemaal een kussen of stuffed animal meenemen om lekker te zitten tijdens de film. Ik had Sweal meegenomen, mijn zeehondenknuffel, die is zo groot dat hij ook gelijk een kussen is. Met Sweal en al mijn vriendjes heb ik Matilda gezien. Op school hadden we net het boek gelezen. Dat is van Roald Dahl en die meneer heeft hele mooie verhalen gemaakt. Thuis had ik al de GVR gehoord en Charley and the Chocolate factory. Nu dus Matilda. Ik moest nog wel denken aan het pyjama feest op de Vondelschool, toen we met z'n allen in een groot bed lagen. Dat was misschien nog wel leuker, want dat bed hadden we vandaag niet en er waren geen pannenkoeken, maar toch: pajama days are the best days!

Zo ligt Vos....

...als het koud is. Ze ligt dan lekker voor de verwarming. Vlakbij de eettafel in de keuken. Dat doe ze pas als ze helemaal gestoofd is voor de warmteblazer onder het fornuis. Dan hangt ze daar half zittend voor met haar neus op de grond. En als ze dan helemaal gloeit, gaat ze languit op de plek van de foto liggen. Dat doet ze alleen als Bo er niet is. Met Bo heeft ze altijd ruzie. Als Bus er ligt is er niets aan de hand. Vos en Bus zijn vrienden. Dat komt denk ik, omdat Bus nooit echt bij ons wil zijn. Bo wel en dan is Vos jaloers. Dan gromt ze. Bo slaat dan zijn klauwen uit. Van echt vechten komt het bijna nooit, gelukkig.

Mars Mission

Kijk alle opa's, oma's en vriendjes, dit is het lego dat ik van mijn verjaardagsgeld heb gekocht: Mars Mission. Het is ontzettend cool. Met little green bad guy's die via de oranje buizen weggepompt kunnen worden. En een echte raket. Het is het mooiste lego dat ik heb. Gelukkig mag het gewoon op de grote tafel blijven staan. Mijn Star Wars poppetjes doen ook mee. En Vos kan er zo niet bij. Ze zou best een lekker groen marsmannetje lusten.

Nashoba Family Skiing

Deze week had ik tijdens skiles ineens door hoe ik moet remmen. Reden om vandaag een keer met z'n allen te gaan skien. Zonder les en na een oefenritje op het lesbaantje, hup de skilift in. Ik vond het wel even eng om die hoge berg af te gaan, maar als je kunt remmen, maakt het eigenlijk niet uit hoe hoog of hoe steil de berg is. Het was supergaaf. We hebben alle pistes gedaan, ook een zwarte en ik ben niet vaker gevallen dan mama. Papa en mama hadden al jaren niet meer geskied, maar ze kunnen het best goed. Mama had vooral moeite met de skilift. Een keer viel ze met mij bij het instappen onder het skiliftstoeltje en een keer vergat ze uit te stappen. Stonden wij boven en draaide mama in de lift weer terug richting bergafwaarts. Gelukkig mocht ze alsnog uitstappen bovenop de berg van de skiliftmeneer:-) Tussendoor hebben we hamburgers gegeten in het restaurant met uitzicht op de pistes. Nu we terug zijn hebben vooral papa en mama pijn in hun kuiten. Morgen gaan we onze blauwe plekken tellen en over twee weken - in de schoolvakantie - gaan we naar de echte bergen om te skien. YES!!

Martin Luther King

Morgen is het Martin Luther King Day. Dat is a holiday. Dan denken de Amerikanen aan zijn geboortedag. Op school hebben we les over hem gehad. Thuis heb ik op Youtube de belangrijke MLK-toespraak gezien en ook het nieuwsbericht over zijn dood. Het is heel erg dat hij is doodgeschoten. Ik heb een tekening over het leven van MLK gemaakt. Hij staat in het midden van de tekening, terwijl hij zijn toespraak houdt. Schuin links boven hem is het standbeeld van Abraham Lincoln. Dat was de Amerikaanse president die ervoor heeft gezorgd dat zwarte mensen geen slaaf meer hoefden te zijn. Toch hadden de zwarte mensen het nog steeds moeilijk. Rechtsonder staat de bus, waarin een zwarte mevrouw gevangen werd genomem, omdat ze niet wilde opstaan voor een wit iemand. Ik heb er een witte vredesduif bij getekend. Links van MLK zie je hoe hij werd neergestoken door een verwarde mevrouw. Tien jaar later werd hij vermoord. Helemaal bovenaan zie je de ambulance en daaronder zijn grafsteen met daarboven zijn droom: 'I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin but by the content of their character.'

Vosje ...

...in de sneeuw. Dat vind ik zo'n lieve foto. Mama had hem vanmorgen gemaakt. Cold Spring Park. Dit keer in de zon. Ik wilde die foto perse op mijn blog. En vooruit, een paar andere zon-sneeuw-foto's mochten erbij.

Meer sneeuwplaatjes

Hier nog wat meer sneeuwfoto's. Ze zijn van gisteren, want toen lukte het uploaden van de foto's niet. Je ziet er de tak die van een van onze bomen is gevallen. Enorm groot. De tak lag eerst half op de weg. Mama kon hem met moeite aan de kant trekken. De sneeuwschuiver is van 'Guiseppe'. Zo heet hij niet, maar zo noemen we hem. Hij is altijd vrolijk. Hij is een Fransman die in Italie is opgegroeid, maar nu in Amerika woont. Hij spreekt drie talen, maar zijn Engels is wel een beetje moeilijk om te verstaan. Hij is ouder dan opa en oma uit Ridderkerk. Hij is 74, maar hij vertelde dat hij nog steeds moet werken. Hij veegt opritten schoon, alleen waar hij met zijn auto kan komen, want aan sneeuwscheppen doet hij niet meer. Daarvan krijgt hij last van rug. Wij weten er alles van. Mama en ik hebben gister alle sneeuw van de sidewalk en de trap naar de voordeur geschept. We zijn er nog steeds moe van. Op de foto zie je hoe 'Guiseppe' onze oprit schoonmaakt. De laatste foto's zijn in Cold Spring Park. Sneeuwballen gooien met papa. Vos zakt zo diep in de sneeuw dat ze er een baard van heeft. De bomen zijn net heksen met grote grijparmen. Het park was heel sprookjesachtig, maar ook een beetje eng, want er lagen veel afgebroken takken.

Het is weer winter!

Het heeft afgelopen nacht heel hard gesneeuwd. Door het warme weer de afgelopen week was alle sneeuw bijna weg. Nu ligt er weer een halve meter. Het sneeuwde zo hard dat alle scholen dicht waren vandaag. Papa is ook maar een halve dag op zijn werk geweest, maar omdat het werd afgeraden om te reizen met dit slechte weer, was er bijna niemand op zijn kantoor. Dus is hij ook maar weer vroeg terug gekomen, voor de files in ieder geval. Buiten is het mooi, maar ook gevaarlijk. Alle bomen zijn zo zwaar van de sneeuw dat grote takken afbreken. Voor ons huis is ook een tak van bijna 2.5 meter naar beneden gekomen. In de krant stond dat veel mensen zonder stroom zitten omdat de kabels door sneeuwval of door grote takken zijn geknapt. Mooi is het wel die sneeuw. In de sneeuwmuur die de sneeuwschuiver op onze oprit heeft gemaakt, heb ik een iglo met ramen gebouwd.

Papa jarig!

39 is hij en hij vindt dat al best een beetje oud, hoewel mama dat onzin vind en ik ook. We hebben hem vanmorgen ontbijt op bed gebracht en heel veel cadeautjes. Vooral muziekspullen. Guitar Hero III met een Kiss-frontje voor de gitaar. Papa houdt van Kiss. Dat is een rockband met stoere beschilderde mannen. Wie ze niet kent, kan op de Kiss-site kijken om een idee te krijgen. Ik vind Kiss ook leuk. Papa heeft ook een Kiss-dvd gekregen en een dvd van Nirvana. Het mooist vond hij natuurlijk de tekening van de gitaar die ik voor hem heb gemaakt. De rest van de dag hebben we lekker niks gedaan. O ja, nog wel naar mijn zwemles. En natuurlijk gegamed, maar ik vind Guitar Hero moeilijk, mama vindt dat ook. Alleen papa vindt het makkelijk. 's Avonds was er Sushi - voor mij worstjes - met champagne. Dat was heel gezellig en ik mocht laat naar bed. Er werd gebeld dat de scholen morgen dicht zijn vanwege een zware sneeuwstorm komende nacht.

Swimming Boston College

Ik heb nu zwemles op de campus van een universiteit, in het sportgebouw de Plex van Boston College. Dat is naast het Football Stadion van de universiteit. Ik ben weg bij de YMCA. Ik leerde er niets. Ik wist zelfs niet meer hoe ik moest crawlen. Ik heb daarna van Liz priveles gehad in de Plex, maar van de andere badmeesters mocht ze geen priveles geven. Dat mocht ook niet in andere zwembaden. Wel ontdekte mama dat ze in de Plex op zondag ook zwemles geven. Vandaag mijn eerste zwemles. Mijn juf vond dat ik het zo goed deed dat ik volgende week naar groep 3 mag. Stoer!

Fashion Xan II

Lente-skiën bij +18°C

Zo gaat dat waar ik woon. De ene dag vriezen je oren eraf en een paar dagen later loop je in je T-shirt, maar dan heb je wel toevallig ski-les. Gelukkig lag er zoveel sneeuw dat de temperatuur niet uitmaakte. Als het hard vriest is de sneeuw keihard, maar als het twee dagen heeft gedooid is de sneeuw juist fijn zacht. Precies goed. Skiën is leuk. Ik ga met Will en zijn broert Henry. Zij hebben vorig jaar al geskied, dus ze zitten een paar groepen verder dan ik, maar na afloop ben ik stiekem achter Will aan gegaan, de 'moving carpet' op , zoals ze de rolband noemen die de heuvel opgaat. Er vanaf was best lastig. Ik viel een keer en werd door een van de meesters de heuvel afgeholpen, maar cool was het wel. Als je me een keer live wilt zien skiën, dat kan, kijk op dinsdagmiddag vanaf 16 uur, 22 uur Nederlandse tijd, op de Nashoba Valley live webcam.

-18°C

Zo koud was het vannacht. Net zo koud dus als in de ice bar voor hotel New York, maar dan met wind erbij. Brrrr. Toen we opstonden was het -12°. Vos ging heel even snel naar buiten voor een plas en een poep, maar was nog vlugger weer binnen. Bus wilde ook niet echt, maar ging uiteindelijk toch, want hij haat de kattenbak. Het stukje van de auto naar school was zo koud dat mijn keel er pijn van deed. In de krant stond zelfs dat je huid kapot kan gaan van de vrieswind. Vandaag blijft het zo ontzettend, niet fijn koud, maar morgen wordt het gelukkig weer warmer.

Ice sculptures

Boston viert Oud en Nieuw of First Night, zoals het hier heet, altijd hetzelfde. In het centrum zijn straatartiesten, een parade, vuurwerk en ijssculpturen. We hebben alles gemist, zelfs vuurwerk, want dat steken Amerikanen bij ons niet zomaar in het wild af. Geen geknal in de straat. Dat is wel jammer, maar ik was zo moe dat ik al om 9 uur naar bed ging. Gelukkig staan de ijsbeelden nog wel overal in Boston, zodat we die tenminste konden zien. Het was wel heel slecht weer. Het sneeuwde heel hard, maar het was lekker om even buiten te zijn. We hebben een bevroren Sneeuwitje met prins en 7 dwergen gezien, een ijskasteel, een zwaan en in de verte een adelaar. Toen hadden we het zelf zo koud dat we even een boekhandel in zijn gegaan. Heel veel winkels zijn gewoon open op Nieuwjaarsdag. Gek eigenlijk.

champagne

'Wil jij kinderchampagne?'. Dat wilde ik wel. Ik had het al eerder gehad, maar toen ik gisterenavond een slok nam, was het heel vies. Helemaal niet lekker zoet. Bah. Mama proefde ook. 'Nee, niet zoet. Wat gek.' Ze ging naar de keuken om naar de fles te kijken. 'O, wat stom!', hoorden we haar toen roepen. Ze had per ongeluk papa's dure fles champagne opengemaakt. De kinderchampagne stond nog met zijn kroonkurk in de koelkast. Jet lag en verkoudheid moesten alles verklaren, maar een beetje dom vond papa het wel. Hij moest ook wel erg hard lachen en verder kan ik zeggen dat champagne vies is.