Joshua Tree Park

Het was meer dan 100 graden in het Joshua Tree Park. Fahrenheit, dat wel, maar dan is het nog heet. Joshua Tree Park is een woestijn met gek gevormde bomen tussen San Diego en Los Angeles. Achter mij zie je er een op de foto. Toen we de hele dag onderweg waren geweest, zijn we 's avonds - lekker koel - de woestijn in gegaan. Het was er heel stil, zo stil dat het haast eng was. Dit keer geen beer, maar veel Jack Rabbits, zo heten hazen in Amerika. Mama las papa voor uit de reisgids dat in het motel dat we niet hadden genomen een van papa's favoriete bands een CD had opgenomen: U2 en de plaat heet net als het park. De volgende ochtend zijn we weer door de woestijn gereden. Het was weer koel, omdat het regende. Een staartje van orkaan Dean uit Mexico. De woestijnwachter in het informatiecentrum was helemaal blij ervan. Hij ging zomaar in de stortbui staan. Een beetje gek vond ik dat wel. Verderop voorbij de Joshua Trees werd het weer heet. Daar waren alleen maar groene cactussen met felgele bovenkanten. Gevaarlijk stond erbij. Ze kunnen gemeen prikken en de stekels krijg je niet zomaar uit je vel. Ook zouden er tarantula's zitten en ratelslangen. Dus het was voorzichtig zijn geblazen. Wel vervelend dat we open schoenen aan hadden. Onze dichte schoenen zaten in de koffer, die we waren vergeten in San Diego. Vanwege mama's daglenzen moesten we die eerst ophalen voordat we naar Los Angeles konden. Alleen maar zes uur omrijden:-), maar wel door een andere woestijn - de Anzo Borrego Desert. En weer heel veel onweer en stortbuien in de woestijn. Misschien zie je het maar eens in de tien jaar dat ze met sneeuwschuivers door de woestijn rijden om de modderstromen weg te halen. Wij hebben het gezien!