Nou ja, hadden we Annet en Domi weggebracht, wilde mama nog wel even naar de White cliffs, naar de Seven Sisters. Zo heet de ingang aan de voet van de White Cliffs. Even zei ze, nou het was helemaal niet even. Het was bijna een uur lopen door het gras naar de zee, met een rocky beach. Echt grote stenen. Wel mooi, maar niet handig om te lopen. Mijn voeten deden er pijn van en Vos kon haast niet meer. Mama heeft haar een stuk gedragen. Thumper vond het allemaal prima. Hij heeft zelfs nog even gezwommen in zee. Hij is een echter waterdog, overal springt hij het water in als hij het een beetje warm heeft, en dat is al gauw. Ik heb wel veel mooie stenen gevonden en schelpen. Toen moesten we nog een uur terug. Gelukkig was er een ijskraam bij de ingang, alleen hadden papa en mama alleen een creditcard en daar kun je niet mee betalen bij een ijskraam. En pinnen kon nergens. Na graven in alle broek- en jaszakken, de tas van mama op zijn kop, hadden we toch nog net 1,25 voor het allerkleinste ijsje voor mij. Bij de pomp hebben we zakken chips, chocola en limonade gekocht, zo'n honger hadden we allemaal van die "kleine" wandeling. En thuis waren we allemaal dood, ook de honden. Vos heeft wel tot 's middags geslapen in het bed van papa en mama.
No comments:
Post a Comment